Geçen senenin başında bir takım Ali Cengiz oyunlarıyla çalıştığım iş yerinde mühendislere fazla mesai ücreti ödenme uygulaması kaldırıldı. İnanmayacaksınız ama evet, yakın zamana kadar fazla mesai için ücret alıyorduk 
Ali Cengiz oyunları başarılı oldu ki üç beş homurdanma dışında pek de bir tepki almadı bu uygulama değişikliği…
Oyundan kastım şu:
Normalde çalışanlara prim dağıtılmıyordu. Fazla mesai ücretinin kaldırılmasıyla prim uygulamasının başlaması aynı ana denk getirildi. Tabi bu prim dediğim da kişisel performansa dayalı bir prim uygulaması. Kişisel performansı belirleyen maddelerden bir tanesi %20-25 oranında şirket hedeflerinin tutturulması. Diğer maddeler çalışanın kendi işiyle ve işe katkı sağlamak amacıyla yaptığı ek geliştirme projeleriyle ilgili hedeflerden oluşuyor.
Şirket böylelikle hem fazla mesai ücreti yükünden kurtuldu, hem de eskiden pek de anlamlı biçimde işletemediği performans sistemine bir can katmış oldu. Ayrıca şirket scorecard’ında bulunan maddelerin gerçekleştirilmesi için çalışanları da sorumluluk almak için “motive” etmiş oldular. Bir taşla üç kuş vurdular. Belki iki buçuk, bilemedim 
Mühendis Mimar Ağı ahalisine danışmak istediğimse şu:
İş kanununda 45 saati aşan haftalık çalışma ile ilgili hükümler net. Prim ise kanundan bağımsız bir şirket uygulaması. Sizce ne yapmak lazım? Fazla mesai ücretinin peşine geç de olsa düşmeli mi? Yaklaşık fazla mesai ücretleriyle prim olarak dağıtılanları karşılaştırılıp ona göre mi bir yorum çıkarmalı? Yoksa iş yerindeki huzur ortamını tartıp ona göre bir memnuniyet tartışması mı yürütmeli? gibi gibi türlü soruların cevaplarına açığım. buyrunuz 